Ana jaka saka desa Tunahan kang kesengsem karo cah wadon ayu saka dukuh Sumandhing, desa Bucu kecamatan Bangsri. Desa Tunahan lan desa Bucu dipasah dening kali ing tengah-tengahe.Jaka lan cah wadon mau akhire daup. Ing jman biyen wong lanang kang nglamar wong wadon kudu gawa piranti pawon kaya ta: wajan, piring, gelas lan liya-liyane, sarta gawa kewan kaya ta: sapi, kebo, wedhus, lan liya-liyane.Nalika esuk-esukcah wadon mau arep nyiapke sarapan kanggo bojone. Nalika nyipke sarapan cah wadon mau ora ngati-atisaengga piranti pawon mau kemlonthang.
Ibune cah wadon mau ngandhanianake: “aja glondhangan mengko mundhak bojomu tangi”. Nanging bojone mau salh krungu “kerja kok glondhangan, rumangsamu barange bojomu”. Bojone mau atine kesinggung karo omongane maratuwane mau. Ing tengah wengi pasangan mau lunga saka omah. Wong loro mau arep lunga ning omahe sing lanang. Wong loro mau numpak pedati sapi.Dalan kang peteng dadeake pedati mau salh dalan, saengga pedati nyemplung jurang kang jero (saiki curug songgolangit) lang akhire dadeake penganten mau ilang.Crita iku turun-temurun ing masyarakat kang akhire dadi pantangan kanggo wong-wong saka desa Tunahan lan desa Bucu ora oleh daup amarga sumelang yen mengko rumah tanggane ana masalah.
Kumpulan Sastra Puisi Pantun Sajak Prosa Pribahasa Cerpen Balada Kata-Kata Mutiara Qoute Pujangga
0 comments: